confus -use

Pronúncia: kɔ̃fy -yz
    adjectiu
  1. [embarrassé] confós -osa. Elle était confuse des éloges reçus, estava confosa pels elogis rebuts. Il avait l’air confus, semblava (o se’l veia) confós.
  2. [désolé, navré] confós -osa, desolat -ada, dolgut -uda. Je suis (tout) confus, estic dolgut (o em sap molt greu).
  3. [qui manque de clarté] confús -usa. J’en gardais un souvenir confus, en tenia un record confús.

© Carles Castellanos i Llorenç, Rafael Castellanos i Llorenç