Accessory
Etimologia: del germ. *brand ‘fulla d’espasa’, pròpiament ‘tió encès’, aplicat a l’arma per la seva brillantor; el mot germ. també vol dir ‘incendi’, der. del germ. comú brinnan ‘cremar’ (al. modern brennen) 1a font: s. XIV
Body
-
verb
- transitiu Portar a la mà (una espasa o una altra arma) movent-la amenaçadorament. L’envestí brandant la daga.
- transitiu Fer tocar (una campana). Els escolans branden les campanes.
- transitiu Balancejar, bellugar d’una banda a l’altra. Brandar el cap, la cua.
- intransitiu Estar animat d’un moviment oscil·latori, vibratori. El vaixell branda.
- intransitiu Caminar balancejant-se, gronxant-se. Venia brandant.