brancam Accessory Etimologia: de branca 1a font: 1839, DLab. Body masculí Conjunt de branques d’un arbre, brancatge. heràldica Cornamenta completa del cérvol.
brancament Body masculí informàtica Punt de programa en què hom ha de seleccionar una seqüència d’instruccions d’entre diverses de possibles. Instrucció de brancament.
brancar Pronúncia: bɾəŋká verb intransitiu [treure branques] se développer pron. verb transitiu [un arbre] élaguer, ébrancher. tecnologia brancher.
brancar Pronúncia: bɾəŋká verb intransitiu to branch (out). to ramify. verb transitiu to prune, trim.
brancar verb intransitiu ramificare, emettere rami. verb transitiu [un arbre] potare, sfrondare. || tecn far ramificare.