Es mostren 594823 resultats

atrevir-se


<title type="display">atrevir-se</title>

Pronúncia: ətɾəβírsə
    verb pronominal
  1. [gosar] oser tr, se risquer à, avoir la hardiesse de. Atrevir-se a parlar, oser parler.
  2. [insolentar-se] devenir (se montrer) insolent -e, manquer de respect à.

atrevir-se

atrevit


<title type="display">atrevit</title>

  1. audaç o audaciós
    agosarat o gosat
    ardit
    coratjós (→)
    valent (→)
    arter, viu, atrevit.
    resolut
    decidit
    temerari
    intrèpid
    bàrbar, d'una gosadia i una temeritat extraordinàries.
    mosca balba (fig.), es diu del qui té més atreviment que no aparenta quan és en presència d'algú.
    Compareu: emprenedor
  2. (En sentit pejoratiu)
    procaç
    insolent
    descarat
    pocavergonya o desvergonyit
    imprudent
    Compareu: arrogant
    Antònims: Tímid. Poruc.



© Manuel Franquesa

atrevit

atrevit
-ida

atrevit
-ida

atrevit
-ida

atrevit
-ida

atrevit
-ida

atrevit
-ida

atrevit

<title type="display">atrevit</title>

    [També agosarat]
    adjectiu
  1. Que s'atreveix, que no mira els perills que hi ha en alguna cosa. Per practicar l'esport d'escalada, s'ha de ser una mica atrevit.
  2. Que és insolent i descarat. Els pocavergonyes acostumen a tenir un llenguatge atrevit i groller.

atrevit

atrevit
-ida

atrevit
-ida

atrevit
| atrevida

atrevit
| atrevida

atrevit
-ida

atrevit

    adjectiu i masculí i femení
  1. atrevido -da, osado -da.
  2. atrevido -da, audaz.
  3. [insolent] atrevido -da, insolente, descarado -da.

atrevit
-ida

atri

atri