llucar

Pronúncia: ʎuká
    verb intransitiu
  1. botànica pousser des rejetons.
  2. verb transitiu
  3. jauger. El vaig llucar de seguida: és un mentider, je l'ai jaugé tout de suite: c'est un menteur.
  4. llucar-hi [veure-hi] avoir le coup d'œil (l'œil américain).
  5. no llucar-hi n'y voir que du feu.