constar

    verb intransitiu
  1. [ser cierto] constar. Me consta que ha recibido esta cantidad, em consta que ell ha rebut aquesta quantitat.
  2. [estar compuesto] constar. El hombre consta de alma y cuerpo, l'home consta d'ànima i cos.
  3. [figurar] constar, figurar, ésser (o trobar-se) consignat -ada. Esta cláusula no consta en la escritura, aquesta clàusula no figura en l'escriptura.
  4. hacer constar [manifestar] fer constar. El diputado hizo constar su desacuerdo, el diputat feu constar el seu desacord.