incardinar

Accessory
Etimologia: del ll. ecl. incardinare, íd., der. de cardo, -ĭnis ‘frontissa, eix, punt cardinal’
Body
    verb transitiu
  1. Unir, lligar (una cosa) a una altra, relacionar-la-hi íntimament. Incardinar la universitat en la societat.
  2. dret canònic Un bisbe, admetre com a súbdit seu (un eclesiàstic d’una altra diòcesi).