concomitant

Accessory
Etimologia: del b. ll. concomitans, -ntis, íd. 1a font: s. XVI
Body
    adjectiu
  1. Dit del fenomen que n’acompanya un altre. Símptomes concomitants d’una malaltia. Causes concomitants.
  2. so concomitant música So harmònic que n’acompanya un de fonamental.