parlador2

adj.
parlaire
enraonador o enraonaire
parler o paroler
garlaire
conversador
discursiu. És un home més aviat callat que discursiu.
loquaç
verbós
xerraire (→)
tenir bon picarol, ésser molt parlador.
Antònims: Callat. Taciturn.


Vegeu també:
parlador1


© Manuel Franquesa