encomanar

Pronúncia: əŋkuməná
    verb transitiu
  1. [encarregar] charger, commander. M'ha encomanat la vigilància dels seus fills, elle m'a chargé de surveiller ses enfants.
  2. [confiar algú] confier.
  3. medicina [contagiar] transmettre par contagion, donner, passer, refiler fam. M'ha encomanat la grip, il m'a passé sa grippe.
  4. verb pronominal
  5. se recommander à, se vouer à, se donner à, s'en remettre à. Encomanar-se a Déu, se recommander (s'en remettre) à Dieu.
  6. medicina [contagiar-se] se transmettre, s'attraper, être contaminé -e par.
  7. no saber a quin sant encomanar-se figuradament i popularment ne pas savoir à quel saint se vouer.
  8. sense encomanar-se a Déu ni al diable (al dimoni, a Santa Maria) sans réfléchir (sans prendre de précaution).