Pronúncia: kumfɾuntá
-
verb transitiu
- [acarar] confronter. Confrontar els testimonis, confronter les témoins entre eux. Confrontar dos textos, confronter deux textes. verb intransitiu
- [afrontar] confiner à, être contigu -ë à. França confronta a l'est amb Alemanya, la France confine à l'est avec l'Allemagne.
- [ésser adient] être conforme. La còpia no confronta amb l'original, la copie n'est pas conforme à l'original.