topar

    verb intransitiu
  1. [ensopegar] chocar, topar. El cotxe va anar a topar contra un arbre, el coche fue a chocar contra un árbol.
  2. [envestir] topar, topetar.
  3. figuradament chocar, enfrentarse pron. Cadascú no cercava sinó el seu profit i havien d'acabar topant, cada uno no buscaba más que su provecho y tenían que terminar chocando.
  4. verb transitiu
  5. [algú] topar, tropezar, encontrar, encontrarse pron, tropezarse pron. Quan ja no pensava en ell, un dia el vaig topar al carrer, cuando ya no pensaba en él, un dia le topé (o me tropecé con él) por la calle.