vacil·lar

Pronúncia: bəsillá
    verb intransitiu
  1. [per mancança d'estabilitat] chanceler, tituber.
  2. [una llum, una flama] vaciller.
  3. figuradament [ésser poc ferm] chanceler. La seva memòria vacil·lava, sa mémoire chancelait .
    • [dubtar] hésiter. Vacil·lava davant una alternativa, il hésitait sur son choix.